درد اسلام و مسلمان ز حج درمان شود                         مشکلات مسلمین هنگام حج آسان شود

حاجیان باشند اگر هر یک سفیر ملتی                           ناامید از مکه و حیله ی دشمن قرآن شود

برملا باید نمودن ظلم دشمن را به حج                           غیر حج رسوایی دشمن کجا امکان شود

ای مسلمان سیاست با عبادت توامند                           این دو با هم موجب فتح مسلمان شود

گفت پیغمبر به یاران اینکه سلمان از من است              ای خوش آن روزی که امت یک به یک سلمان شود

از سروجان گذشتن در ره اهداف دوست                         هر که را باشد ،عزیز ایزد منان شود

باید اسماعیل ها را به قربانگاه برد                                ورنه اندر راه باطل جان ما قربان شود

در عید قربان بنده با تیغ خلوص                                    نفس خود را سر ببرد دشمن شیطان شود

ز اسماعیل جان تا نگذری مانند ابراهیم

به کعبه رفتنت تنها نماید شاد شیطان را

کسی کو روز قربان، غیر خود را می کند قربان

نفهمیده است هرگز معنی و مفهوم قربان را . . .

 تاریخچه

در سال ۱۹۲۱ یک ریاضی­دان فرانسوی به نام امیل برل برای نخستین بار به مطالعه تعدادی از بازی­های رایج پرداخت و تعدادی مقاله در مورد آنها نوشت. او در این مقاله­ها بر قابل پیش­بینی بودن نتایج این نوع بازی­ها به طریق منطقی، تأکید کرده بود. اگرچه برل نخستین کسی بود که به طور جدی به موضوع بازی­ها پرداخت، اما به دلیل آنکه تلاش مداومی برای گسترش و توسعه ایده­های خود انجام نداد، بسیاری از مورخین ایجاد تئوری بازی را نه به او، بلکه به جان فون نوی­مان، ریاضی­دان مجارستانی نسبت داده­اند. در سال ۱۹۲۸ او به همراه اسکار مونگنسترن که اقتصاددانی ارتیشی بود، کتاب«تئوری بازی­ها و رفتار اقتصادی» را به رشته تحریر در آوردند. اگر چه این کتاب صرفاً برای اقتصاددانان نوشته شده بود، اما کاربردهای آن در روان­شناسی، جامعه شناسی، سیاست، جنگ، بازی­های تفریحی و بسیاری زمینه­های دیگر به زودی آشکار شد. نوی مان بر اساس راهبردهای موجود در یک بازی ویژه شبیه شطرنج، توانست کنش­های میان دو کشور ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی را در خلال جنگ سرد، با در نظر گرفتن آنها به عنوان دو بازیکن در یک بازی مجموع صفر، مدل­سازی کند. از آن پس، پیشرفت این دانش با سرعت بیشتری در زمینه­های مختلف پیگیری شد. در سال ۱۹۹۴ جان نش به همراه دو نفر دیگر به دلیل مطالعات خلاقانه خود در زمینه تئوری بازی­ها، برنده جایزه نوبل اقتصاد شدند. در سال­های بعد نیز برندگان جایزه نوبل اقتصاد، عموماً از میان نظریه­پردازان بازی انتخاب شدند.